Υπάρχουν άτομα που φέρονται άσχημα. Άτομα που κοιτούν μόνο τον εαυτό τους, δεν νοιάζονται αν θα πληγώσουν τον άλλο παρα μόνο αν θα περάσουν αυτοί καλά. Ομως πως ξεκίνησε αυτό?
Πολλοί απο αυτούς λένε “έτσι με κάνανε” ή “ήμουν καλός με όλους και αυτοί με πάτησαν”.
‘Ομως φέρονται με τη σειρά τους με τον ίδιο τρόπο σε άλλα άτομα που δεν τους “πάτησαν”, σε άτομα που τους νοιάστηκαν και τους έδωσαν πολλά.
Με τη σειρά τους “αντιγράφουν” τις κινήσεις του παλιού τους εχθρού σε οποιονδήποτε κινούμενο στόχο, ακόμα και αν δεν κρατούσε όπλο αλλά είχε ανοίξει τα χέρια του έτοιμος να τους αγκαλιάσει.
Οπότε τι γίνεται? ..”Χαλάνε” και αύτα τα άτομα? Επειδή τους φέρθηκαν άσχημα ενώ αυτοί ήταν “εντάξει” και δώσαν πολλά; Αφού σηκωθούν από το έδαφος και κλείσουν όπως όπως την πληγή τους γίνονται και αυτοί ένα αντίγραφο του εξολοθρευτή τους; ‘Ολη η ζωή είναι τελικά ένα ντόμινο από ανθρώπους που τους ”έριξαν” οι προηγούμενοι και με τη σειρά τους θα “ρίξουν” τους επόμενους;
‘Ολα είναι θέμα χρόνου; Πότε θα σου συμβεί η μαλακία και θα αλλάξεις; Για πολλούς φαίνεται να ειναι έτσι.. κανείς δεν θέλει να είναι ο “μαλάκας” (μαλάκας: αυτός που ειναι σωστός με όλους ακόμα και αν του φέρονται σκατά)..ποιός ειναι τελικά όμως ο πιο δυνατός; Αυτός που κοιτάει την πάρτη του ή αυτος που ρισκάρει; Ποιος πονάει πιο πολύ; Αυτός που κλείνεται στον εαυτό του από φόβο ή αυτός που ανοίγεται και τολμάει να νιώσει ακόμα κι αν ξέρει ότι θα πονέσει ξανά και ξανά; Και τέλος ποιός θα είναι πιο ευτυχισμένος; Την απάντηση είναι ελεύθερος να την βρεί ο καθένας μόνος του…
Loading...
