Man vs time..

Στο πέρασμα των χρόνων,αυτό που καταλαβαίνω,είναι ότι μεγαλώνουμε.. Γερνάμε..
Ο χρόνος μας είναι τόσο περιορισμένος..

Κοπιάζουμε στη ζωή μας τόσο πολύ να φτιάξουμε πράγματα,
να αγοράσουμε άλλα τόσα,να δημιουργήσουμε προσεκτικά το μικρόκοσμό μας.
Ο καθένας προσεκτικά αφοσιωμένος στο δικό του μικρόκοσμο..
Χάνουμε τόσο χρόνο για να τα κάνουμε όλα έτσι όπως νομίζουμε ότι θέλουμε και ότι πρέπει να είναι,γιατί περιμένουμε αυτό το κάποτε,το κάποια στιγμή όταν όλα θα είναι έτσι όπως τα θέλουμε.
Δεν παρατηρούμε τις στιγμές που ξεγλιστρούν με τόση διακριτική μαεστρία μέσα από τα ίδια τα χέρια μας.
Και κάποια στιγμή όταν ο καιρός έχει περάσει αναρωτιόμαστε..
Πώς έγινε αυτό;Πώς πέρασε τόσος καιρός;
Ίσως τελικά έχουμε όλα όσα χρειαζόμαστε για να είμαστε ευτυχισμένοι.Όχι κάποτε..Τώρα!
Γιατί το τώρα θα αποτελέσει το αυριανό χθες και σύντομα παρελθόν.
Δεν είμαι από αυτούς που θα σου πουν,φίλε αναγνώστη,να αδράξεις τη μέρα και να τη ζήσεις στο έπακρό της σαν να μην υπάρχει αύριο,γιατί τελικά αυτό δε μπορεί να το κάνει κανείς από αυτούς που έχουν ευθύνες,ρουτίνα,καθημερινά προβλήματα και υποχρεώσεις.
Θα σου πω μόνο να προσπαθείς να βλέπεις καθημερινά και στο βαθμό που μπορείς,τη θετική πλευρά των πραγμάτων.
Αυτό ίσως μπορείς να το κάνεις.Όλα είναι θέμα οπτικής.
Προσπάθησε να θυμάσαι όλους τους λόγους για τους οποίους αξίζει να είσαι ευγνώμων..
Βρες ασχολίες έστω και μικρής διάρκειας που θα σε κάνουν να χαλαρώσεις.
Γέλα όσο συχνά μπορείς.
Ονειρέψου!
Εμπιστεύσου τις δυνάμεις σου και τη ροή της ζωής..
Μίλα με φίλους..Μοιράσου τη χαρά ή τη λύπη σου..
Γυμνάσου!Βελτιώνει την ψυχολογία.
Αλλά πάνω από όλα ..Γέμισε το μυαλό σου με θετικές σκέψεις..
Δημιούργησε αναμνήσεις για τις οποίες θα είναι περήφανος ο μελλοντικός εαυτός σου..
Αναμνήσεις όμορφες.
Αυτό είναι ίσως το μεγαλύτερο απόκτημα της ζωής μας..