Ώρες ώρες ειλικρινά με πιάνει απελπισία,είναι από εκείνες τις στιγμές που βλέπεις τηλεόραση,”τρώς”,διαβάζεις και ξαφνικά σου πετάγεται στο μυαλό η ερώτηση…
“Αυτή είναι η ζωή μου?”…Είναι ένα δυσβάσταχτο πραγματικά ερώτημα,και κάπου εκεί σκέφτεσαι ότι όχι,δεν είναι αυτή η ζωή μου…θέλω πολύ περισσότερα,δεν θα γεράσω εδώ σ’αυτό το σπίτι σε αυτήν την γειτονιά με τους ίδιους ανθρώπους γύρο μου ,τις ίδιες ατάκες,τις ίδιες ιδέες,τα ίδια στερεότυπα…δεν μπορώ να δεχτώ ότι τα έχω δει όλα ακόμη!!! Και δεν θα δεχτώ ποτέ ότι μια ζωή θα τρώω σε αυτό το τραπέζι και θα με απασχολούν τα ίδια μίζερα πράγματα.Θέλω να φύγω,να ταξιδέψω να απεγκλωβιστώ από την καθημερινότητα! Να γεμίσει το μυαλό μου με νέα πράγματα, με νέες εικόνες…Ίσως βεβαια να πρέπει να συμβιβαζόμαστε με αυτά που έχουμε… ο σοφός λαός λέει “οποιος θέλει τα πολλά,χάνει και τα λίγα”…είναι πραγματικά όμως έτσι?πως θα το μάθουμε αν δεν κουνηθούμε από την “θαλπωρή” του προσωπικού μας κελιού…και στο φινάλε τι αξια θα έχει αυτή η μικρή αλλα και τόσο πολύτιμη ζωή μας αν δεν ρισκάρουμε κάθε μέρα…αν βουλιάξουμε στην απελπισία και μείνουμε εκεί ώσπου να έρθει ο σωτήριος θάνατος να μας βγάλει,και ίσος τότε μονο να καταλάβουμε ότι θυσιάσαμε ότι πολυτιμότερο έχουμε για μια αμφίβολη ασφαλεία…!
Pswnio.gr : Ευχαριστούμε την eva_m .. που μοιράστηκε τις σκέψεις τις !
Loading...
